ترازنامه (بیلان) چیست؟ اقلام ترازنامه، کاربردها و تحلیل آن

ترازنامه یا بیلان کسب‌وکار یکی از مهمترین صورت‌های مالی است و به طور معمول به صورت سه ماهه یا حتی ماهانه (بسته به دفعات گزارش دهی) گرفته می‌شود. این سند با نمایش کل دارایی‌ها، بدهی‌ها و دارایی خالص شما، نگاهی سریع به وضعیت مالی‌تان می‌اندازد و‌‌ به وام‌دهندگان، سرمایه‌گذاران یا سهامداران اصلی تجارت شما کمک می‌کند. همچنین است صورت سود و زیان برای کسب و کار.

مقاله پیشنهادی: صورت های مالی چیست؟

فیلم آموزش اجزای ترازنامه در نرم افزار باران

یکی از مهمترین کاربردهای نرم افزار حسابداری تهیه سند ترازنامه می‌باشد.

اگر سهامدار یک شرکت یا یک سرمایه‌گذار بالقوه هستید، درک ترازنامه، نحوه تجزیه و تحلیل و نحوه خواندن آن مهم است. ما در اینجا نکاتی که به شما در این موارد کمک می‌کنند را گرد آورده‌ایم. با ما تا پایان این مقاله همراه باشید.

ترازنامه (بیلان) چیست؟ (Balance Sheet)

ترازنامه یکی از صورت‌های مالی اصلی در حسابداری است که وضعیت مالی یک شرکت ازقبیل میزان دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام (سرمایه)  را در در طی دوره خاص نشان می‌دهد. ترازنامه به‌گونه‌ای طراحی شده است که مجموع دارایی‌ها همیشه با مجموع بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام برابر باشد، درواقع نام «ترازنامه» از این اصل گرفته شده است.

در حسابداری، ترازنامه به صورت یک جدول دوطرفه تنظیم می‌شود که در یک سمت آن دارایی‌ها و در سمت دیگر، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام قرار دارد. به عبارت ساده‌تر، ترازنامه وضعیت مالی یک شرکت را به‌طور خلاصه نمایش می‌دهد و به کاربران صورت‌های مالی کمک می‌کند تا میزان سلامت مالی شرکت را ارزیابی کنند. هدف از تهیه ترازنامه ارائه وضعیت مالی شرکت، کمک به تصمیم‌گیری‌های مالی، اطمینان از صحت و انضباط مالی و تحلیل وضعیت نقدینگی و توان بازپرداخت بدهی‌ها است.

مفهوم ترازنامه چیست؟

در حسابداری، مفهوم «تراز کردن» به معنای برابر بودن مجموع دارایی‌ها با مجموع بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام است. برای درک این مفهوم معادله حسابداری زیر را در نظر بگیرید که ترازنامه بر اساس آن ساخته می‌شود:

دارایی‌ها = بدهی‌ها + حقوق صاحبان سهام

این معادله نشان می‌دهد که منابع مالی یک شرکت (دارایی‌ها) از دو منبع به دست می‌آید: بدهی‌ها (که باید بازپرداخت شوند) و حقوق صاحبان سهام (که به مالکان تعلق دارد). بنابراین، ترازنامه زمانی «تراز» است که مجموع دارایی‌ها دقیقا برابر با مجموع بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام باشد. به عبارت دیگر، ترازنامه یک حالت تعادلی است که در آن هرچه شرکت دارد، از طریق بدهی‌ها یا سرمایه صاحبان سهام تأمین شده است.

گاهی اوقات گفته می‌شود که ترازنامه یک عکس ایستا است. این عبارت به این معناست که ترازنامه وضعیت مالی شرکت را در یک نقطه خاص از زمان نمایش می‌دهد. برخلاف صورت‌های مالی دیگری مانند صورت‌های سود و زیان که عملکرد شرکت را طی یک دوره زمانی نشان می‌دهند، ترازنامه وضعیت مالی شرکت را در یک روز مشخص، یا به عبارت دیگر در یک لحظه از زمان، منعکس می‌کند. این یعنی ترازنامه یک تصویر ثابت و بی‌حرکت از دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام در آن تاریخ خاص است و نمی‌تواند تغییرات یا روندهای مالی طی زمان را نشان دهد.

اجزای ترازنامه چیست؟

ترازنامه‌، مانند تمام صورت‌‌های مالی، تفاوت‌‌های جزئی بین سازمان‌ها و صنایع مختلف دارند. با این حال، چندین مورد وجود دارد که تقریباً همیشه در ترازنامه‌‌های معمول گنجانده شده است. ما به طور خلاصه این موارد را در ادامه مرور‌‌ می‌کنیم.

دارایی‌ها (Assets)

منابعی که شرکت مالک آنهاست و از آنها برای ایجاد درآمد و حفظ عملیات استفاده می‌کند. به دو دسته غیرجاری و جاری تقسیم می‌شود.

دارایی‌های غیر جاری (Non-Current Assets)

دارایی‌هایی که شرکت انتظار دارد برای بیش از یک سال آنها را نگهداری کند. این دارایی‌ها بیشتر سرمایه‌گذاری بلندمدت شرکت را تشکیل می‌دهند.

• دارایی‌های ثابت مشهود (Tangible Fixed Assets)
  دارایی‌های فیزیکی مانند زمین، ساختمان، ماشین‌آلات و تجهیزات هستند. این دارایی‌ها به مرور زمان مستهلک می‌شوند (به‌جز زمین) و ارزش آنها در طول زمان کاهش می‌یابد. مانند دستگاه‌های تولیدی یک کارخانه.

• سرمایه‌گذاری در املاک (Investment Property)
  املاکی که شرکت برای درآمدزایی (مانند اجاره) یا به‌عنوان سرمایه‌گذاری بلندمدت نگهداری می‌کند.این املاک در عملیات اصلی شرکت استفاده نمی‌شوند. مانند یک ساختمان خریداری‌شده برای اجاره دادن.

• دارایی‌های نامشهود (Intangible Assets)
  دارایی‌های غیر فیزیکی با ارزش اقتصادی، مانند حق اختراع، کپی‌رایت، برند، یا سرقفلی (Goodwill). این دارایی‌ها معمولاً با ایجاد مزیت رقابتی برای شرکت اهمیت پیدا می‌کنند. مانند حق ثبت یک محصول یا فناوری جدید.

• سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت (Long-Term Investments)
  سرمایه‌گذاری‌هایی که شرکت قصد دارد برای مدت طولانی نگهداری کند، مانند خرید سهام دیگر شرکت‌ها یا اوراق قرضه. هدف از این سرمایه‌گذاری‌ها کسب سود در بلندمدت است. به عنوان مثال خرید سهام یک شرکت برای مشارکت استراتژیک یک سرمایه گذاری بلندمدت است.

• دریافتی‌های بلندمدت (Long-Term Receivables)
  مطالباتی که شرکت در بلندمدت (بیش از یک سال) از بدهکاران دریافت خواهد کرد. این مبالغ می‌توانند شامل وام‌های اعطاشده به کارکنان یا مشتریان باشند. مانند فروش اقساطی تجهیزات سنگین.

• دارایی مالیات انتقالی (Deferred Tax Assets)
  مبالغی که شرکت به‌عنوان مالیات پرداخت کرده یا شناسایی کرده و انتظار دارد در آینده از آن بهره‌مند شود. معمولاً به دلیل اختلافات زمانی در شناسایی هزینه‌ها و درآمدها ایجاد می‌شود. مانند  تخفیف مالیاتی برای زیان سال گذشته.

• سایر دارایی‌ها (Other Assets)
  هر دارایی‌ای که در دسته‌بندی‌های مشخص بالا قرار نمی‌گیرد اما دارای ارزش اقتصادی است. مانند پیش‌پرداخت‌های بلندمدت برای خرید ماشین‌آلات.

دارایی‌های جاری (Current Assets)

دارایی‌هایی که انتظار می‌رود ظرف یک سال به پول نقد تبدیل شوند یا مصرف شوند.

• سفارشات و پیش‌پرداخت‌ها (Orders and Prepayments)
  مبالغی که شرکت به‌عنوان پیش‌پرداخت به تأمین‌کنندگان یا برای سفارشات آتی پرداخت کرده است. این مبلغ هنوز به‌صورت کالا یا خدمات به شرکت تحویل نشده است. مانند پیش‌پرداخت برای خرید مواد اولیه.
• موجودی مواد و کالا (Inventory)
  شامل مواد اولیه، محصولات در حال تولید و کالاهای نهایی آماده برای فروش. این موجودی مستقیماً در فرآیند تولید یا فروش شرکت استفاده می‌شود. مانند  مواد اولیه پلاستیکی برای تولید بطری.
• دریافتنی‌های تجاری و سایر دریافتنی‌ها (Trade and Other Receivables)
  مطالباتی که شرکت از مشتریان یا طرف‌های دیگر دارد. معمولاً ناشی از فروش کالا یا خدمات به‌صورت اعتباری است. مانند بدهی مشتریان بابت خرید محصولات.
• سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت (Short-Term Investments)
  سرمایه‌گذاری‌هایی که قابلیت نقدشوندگی بالایی دارند و معمولاً ظرف یک سال فروخته یا تبدیل به پول نقد می‌شوند. مانند اوراق قرضه کوتاه‌مدت.
• موجودی نقد (Cash and Cash Equivalents)
  شامل پول نقد موجود در صندوق یا حساب‌های بانکی و سایر دارایی‌هایی که بلافاصله قابل تبدیل به نقد هستند. این بخش برای عملیات روزمره شرکت ضروری است. مانند موجودی حساب بانکی شرکت.
• دارایی‌های نگهداری‌شده برای فروش (Assets Held for Sale)
  دارایی‌هایی که شرکت تصمیم به فروش آنها گرفته است و انتظار می‌رود در کوتاه‌مدت به فروش برسند. این دارایی‌ها معمولاً در بخش جداگانه‌ای از ترازنامه نشان داده می‌شوند. مانند یک ساختمان قدیمی که شرکت قصد فروش آن را دارد.
• جمع دارایی‌های جاری (Total Current Assets)
  مجموع ارزش تمام دارایی‌های جاری شرکت.
• جمع دارایی‌ها (Total Assets)
  کل ارزش دارایی‌های جاری و غیرجاری شرکت.

حقوق مالکانه و بدهی‌ها (Equity and Liabilities)

این دو بخش، منابع تأمین مالی شرکت را نشان می‌دهند:

• حقوق مالکانه: سهم مالکان شرکت از کل دارایی‌ها پس از کسر بدهی‌ها.
• بدهی‌ها: تعهدات شرکت به طرف‌های خارجی.

حقوق مالکانه (Equity)

حقوق مالکانه بیانگر سرمایه‌گذاری سهام‌داران و سود انباشته شرکت است.

• سرمایه (Capital)
  مبلغی که سهام‌داران اولیه به شرکت وارد کرده‌اند یا از فروش سهام عادی جمع‌آوری شده است. این مبلغ نشان‌دهنده مالکیت سهام‌داران در شرکت است. مانند  سرمایه اولیه شرکت یا سرمایه تأمین‌شده از طریق عرضه عمومی سهام.
• افزایش سرمایه در جریان (Capital Increase in Progress)
  مبلغی که شرکت در حال افزایش سرمایه از طریق انتشار سهام جدید یا دیگر روش‌هاست.
• صرف سهام (Share Premium)
  مبلغ اضافی که سهام‌داران بابت خرید سهام پرداخت کرده‌اند، بالاتر از ارزش اسمی سهام. این مبلغ نشان‌دهنده ارزش‌گذاری بیشتر سهام است.
• صرف سهام خزانه (Treasury Share Premium)
  مبلغی که شرکت از فروش سهام خزانه (سهامی که قبلاً بازخرید کرده بود) به‌دست آورده است.
• اندوخته قانونی (Legal Reserve)
  بخشی از سود شرکت که طبق قانون باید کنار گذاشته شود تا به‌عنوان پشتوانه‌ای برای تعهدات شرکت عمل کند. معمولاً درصد مشخصی از سود سالانه به این حساب اضافه می‌شود.
• سایر اندوخته‌ها (Other Reserves)
  ذخایری که شرکت برای اهداف خاص (مانند توسعه یا بازسازی) کنار گذاشته است.
• مازاد تجدید ارزیابی دارایی‌ها (Revaluation Surplus)
  افزایش ارزش دارایی‌ها پس از ارزیابی مجدد آنها، که در ترازنامه به‌عنوان مازاد ثبت می‌شود. مانند  افزایش ارزش یک زمین پس از ارزیابی جدید.
• تفاوت تسعیر ارز عملیات خارجی (Foreign Currency Translation Differences)سود یا زیانی که ناشی از تبدیل واحد پولی دارایی‌ها و بدهی‌های خارجی به واحد پولی گزارشگری شرکت است.
• سود و زیان انباشته (Retained Earnings)
  سود خالصی که شرکت طی سال‌های گذشته نگه داشته و بین سهام‌داران توزیع نکرده است.
• سهام خزانه (Treasury Shares)
  سهامی که شرکت از سهام‌داران بازخرید کرده و به‌طور موقت نزد خود نگه داشته است. این سهام حق رأی یا سود ندارد.
• جمع حقوق مالکانه (Total Equity)
  مجموع تمام اجزای حقوق مالکانه، شامل سرمایه، سود انباشته و ذخایر.

بدهی‌ها (Liabilities)

تعهداتی که شرکت به طرف‌های خارجی دارد و باید در آینده پرداخت شوند. بدهی‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: غیرجاری و جاری.

بدهی‌های غیرجاری (Non-Current Liabilities)

بدهی‌هایی که سررسید آنها بیش از یک سال است.

• پرداختنی‌های بلندمدت (Long-Term Payables)
  تعهدات مالی که شرکت باید در بلندمدت (بیش از یک سال) به طلبکاران پرداخت کند. مانند بدهی به تأمین‌کنندگان بابت خرید ماشین‌آلات.
• تسهیلات مالی بلندمدت (Long-Term Financial Liabilities)
  وام‌ها یا بدهی‌هایی که شرکت باید در مدت طولانی‌تر از یک سال بازپرداخت کند. مانند وام بانکی بلندمدت.
• بدهی مالیات انتقالی (Deferred Tax Liabilities)
  مالیاتی که شرکت به‌طور موقت به تعویق انداخته و در آینده باید پرداخت کند.
• ذخیره مزایای پایان خدمت کارکنان (Employee Benefits Obligations)
  تعهدات شرکت برای پرداخت مزایای پایان خدمت کارکنان که براساس قرارداد یا قانون ایجاد شده است.
• جمع بدهی‌های غیرجاری (Total Non-Current Liabilities)
  مجموع بدهی‌های غیرجاری است.

بدهی‌های جاری (Current Liabilities)

بدهی‌هایی که شرکت باید ظرف یک سال پرداخت کند.

• پرداختنی‌های تجاری و سایر پرداختنی‌ها (Trade and Other Payables)
  بدهی‌های شرکت به تأمین‌کنندگان یا دیگر طلبکاران بابت کالاها یا خدمات دریافتی.
• مالیات پرداختنی (Taxes Payable)
  مبلغ مالیاتی که شرکت موظف است در کوتاه‌مدت پرداخت کند.
• سود سهام پرداختنی (Dividends Payable)
  مبلغ سودی که شرکت به سهام‌داران وعده داده و هنوز پرداخت نشده است.
• تسهیلات مالی (Short-Term Financial Liabilities)
  وام‌ها و تسهیلاتی که سررسید آنها کمتر از یک سال است.
• ذخایر (Provisions)
  مبالغی که برای هزینه‌های احتمالی یا قطعی آتی کنار گذاشته شده‌اند. مانند ذخیره برای دعاوی حقوقی یا بازپرداخت ضمانت‌نامه‌ها.
• پیش‌دریافت‌ها (Advances Received)
  مبالغی که مشتریان بابت خدمات یا کالاهایی که هنوز تحویل داده نشده‌اند، پیش‌پرداخت کرده‌اند.
• بدهی‌های مرتبط با دارایی‌های نگهداری‌شده برای فروش (Liabilities Held for Sale)
  بدهی‌هایی که مرتبط با دارایی‌هایی است که شرکت قصد فروش آنها را دارد و به‌عنوان بدهی‌های جاری طبقه‌بندی می‌شوند.
• جمع بدهی‌های جاری (Total Current Liabilities)
  مجموع تمام بدهی‌های جاری است.
• جمع بدهی‌ها (Total Liabilities)
  مجموع بدهی‌های جاری و غیرجاری شرکت است.
• جمع حقوق مالکانه و بدهی‌ها (Total Equity and Liabilities)
  مجموع حقوق مالکانه و بدهی‌ها است که باید با کل دارایی‌های شرکت برابر باشد.

کاربرد ترازنامه و نحوه تحلیل آن

ترازنامه برای افراد مختلف صورت‌های مالی (مانند مدیران، سرمایه‌گذاران، اعتباردهندگان و تحلیلگران مالی) کاربردهای متعددی دارد. مهم‌ترین کاربردهای ترازنامه عبارتند از:

• ارزیابی وضعیت مالی شرکت: ترازنامه یک تصویر واضح از منابع مالی و تعهدات یک شرکت ارائه می‌دهد، که برای ارزیابی سلامت مالی و نقدینگی آن ضروری است.
• تحلیل نقدینگی و توان بازپرداخت بدهی‌ها: ترازنامه به تحلیلگران کمک می‌کند تا قدرت نقدینگی و توانایی شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت خود را بسنجند.
• کمک به تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاری: سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان می‌توانند با استفاده از ترازنامه، ریسک‌های سرمایه‌گذاری و اعتباردهی خود را ارزیابی کنند.
• مدیریت بدهی‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها: مدیران می‌توانند با تحلیل ترازنامه، منابع مالی شرکت را مدیریت کرده و تصمیمات استراتژیک بهتری برای تخصیص منابع بگیرند.
• محاسبه نسبت‌های مالی: ترازنامه به محاسبه نسبت‌های مالی مختلف مانند نسبت‌های بدهی، نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام، نسبت نقدینگی و غیره کمک می‌کند که این نسبت‌ها برای ارزیابی عملکرد و پایداری مالی بسیار مهم هستند.

ترازنامه، به همراه صورت درآمد و گردش پول، ابزار سرمایه گذاران برای کسب بینش در مورد یک شرکت و عملکرد آن است. این صورت مالی یک دید فوری از حساب‌‌های شرکت ارائه می‌دهد – دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام را پوشش‌‌ می‌دهد. (درباره مفهوم بدهکار و بستانکار اینجا بخوانید) تحلیل ترازنامه معمولاً با استفاده بررسی ساختار مالی زیر صورت می‌گیرد.

دارایی‌ها

مقدار دارایی‌های نقدی و معادل نقدی برای ارزیابی توان شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت بررسی می‌شود. نحوه تقسیم‌بندی منابع می‌تواند نشان‌دهنده پایداری و ریسک‌های موجود در شرکت باشد.

بدهی ها

میزان بدهی‌های شرکت نسبت به دارایی‌ها و حقوق صاحبان سهام برای ارزیابی خطر مالی و توانایی شرکت در بازپرداخت بدهی‌ها باید بررسی شود. افزایش بدهی‌ها یا کاهش در دارایی‌ها می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات مالی یا فرصت‌های جدید برای شرکت باشد.  برای این منظور می‌توایند از تحلیل دو نسبت زیر کمک بگیرید:

• نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام (Debt-to-Equity): این نسبت نشان‌دهنده میزان استفاده شرکت از بدهی‌ها نسبت به سرمایه‌ای است که صاحبان سهام در شرکت دارند. نسبت بالا نشان‌دهنده وابستگی زیاد به بدهی است.
• نسبت دارایی‌های جاری به بدهی‌های جاری (Current Ratio): این نسبت نشان‌دهنده توان شرکت در پرداخت بدهی‌های جاری خود با استفاده از دارایی‌های جاری است. نسبت بیشتر از 1 نشان‌دهنده قدرت بیشتر در بازپرداخت بدهی‌ها است.

حقوق صاحبان سهام

رشد یا کاهش در حقوق صاحبان سهام نشان‌دهنده سودآوری یا ضررهای شرکت و همچنین توانایی شرکت در جذب سرمایه‌های جدید است.

سرمایه در گردش

سرمایه در گردش معیاری حیاتی برای تحلیل ترازنامه است که اطلاعات زیادی در مورد وضعیت نقدینگی، توانایی پرداخت بدهی‌ها، و پایداری مالی شرکت ارائه می‌دهد. استفاده از این معیار به‌ویژه برای ارزیابی ریسک‌های مالی و اتخاذ تصمیمات استراتژیک در مدیریت منابع مالی شرکت اهمیت زیادی دارد.در صورتیکه این مقدار مثبت باشد به این معنی است که دارایی جاری شرکت بیشتر از بدهی جاری‌اش است و اگر منفی باشد عکس این مطلب صادق است که در آن صورت شرکت با ریسک مواجه است.

سود انباشته

سود انباشته یک شاخص مهم در تحلیل ترازنامه است که می‌تواند اطلاعات زیادی درباره وضعیت مالی، استراتژی‌های تقسیم سود و پایداری مالی شرکت بدهد. سود انباشته مثبت و در حال رشد نشان‌دهنده یک وضعیت مالی سالم و استراتژی‌های موفق است، در حالی که سود انباشته منفی یا کاهش آن می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات مالی و ریسک‌های بالقوه برای شرکت باشد. تغییرات ناگهانی و غیرعادی در سود انباشته، چه به‌صورت مثبت و چه منفی، می‌تواند زنگ خطری برای سرمایه‌گذاران و تحلیلگران باشد. به‌عنوان مثال، اگر یک شرکت پس از سال‌ها رشد پایدار، سود انباشته خود را به‌طور چشمگیری کاهش دهد، ممکن است نشان‌دهنده وجود مشکل در مدل کسب‌وکار یا بازار باشد.

موجودی کالا

موجودی کالا یکی از مهم‌ترین اقلام در ترازنامه است که به‌طور مستقیم بر نقدینگی، سودآوری و عملکرد عملیات شرکت تأثیر می‌گذارد. موجودی کالا، به‌ویژه کالاهای آماده برای فروش، به‌طور مستقیم بر توانایی شرکت در تبدیل دارایی‌ها به وجه نقد تأثیر می‌گذارد. هرچه موجودی کالا بیشتر باشد، به این معناست که شرکت باید این کالاها را بفروشد تا نقدینگی لازم برای انجام عملیات روزمره و پرداخت بدهی‌های خود را تأمین کند  موجودی کالا باید به گونه‌ای باشد که به عملیات تجاری شرکت لطمه نزنند و در عین حال، هزینه‌های نگهداری و نگهداری اضافی نیز کاهش یابد. موجودی زیاد می‌تواند منجر به مشکلات نقدینگی و هزینه‌های اضافی شود، در حالی که موجودی کم می‌تواند باعث کمبود کالا و از دست دادن فرصت‌های فروش گردد.

 

جمع بندی

به طور کلی ترازنامه ابزاری حیاتی برای تحلیل وضعیت مالی یک شرکت است و با بررسی آن می‌توان به ارزیابی توان مالی، نقدینگی و پایداری شرکت پرداخت. تحلیل نسبت‌ها و ساختار مالی ترازنامه به تصمیم‌گیری‌های مهم در مدیریت مالی، سرمایه‌گذاری و ارزیابی ریسک‌ها کمک می‌کند.

یک نمونه ترازنامه حسابداری

در زیر نمونه‌ای از ترازنامه آمده است. همانطور که می‌بینید، این جدول با دارایی‌‌های جاری شروع‌‌ می‌شود، سپس دارایی‌‌های غیرجاری و کل دارایی‌ها‌‌ می‌آید در سمت بعدی بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام‌‌ می‌آید که شامل بدهی‌‌های جاری، بدهی‌‌های غیرجاری و سرانجام حقوق صاحبان سهام‌‌ می‌شود.

این مثال هم می‌تواند به عنوان نمونه ترازنامه شرکت بازرگانی و هم به عنوان نمونه ترازنامه شرکت خدماتی مورد استفاده و بررسی قرار بگیرد.

 

جمع بندی

ترازنامه صورت مالی است که با کسر کلیه بدهی‌‌های شرکت و حقوق صاحبان سهام از کل دارایی‌‌های آن محاسبه‌‌ می‌شود. کسب و کارها با استفاده از یک نرم افزار حسابداری فروشگاهی مناسب و رستوران‌ها با استفاده از یک نرم افزار رستورانی می‌توانند ترازنامه مالی را خیلی سریع‌تر و راحت‌تر تهیه کنند.

ترازنامه تصویری از نحوه عملکرد شرکت در حال حاضر، عملکرد آن در گذشته و انتظار عملکرد در آینده نزدیک به تحلیلگران داخلی و خارجی ارائه‌‌ می‌دهد. این امر ترازنامه را به ابزاری اساسی برای سرمایه گذاران فردی و نهادی و همچنین ذینفعان اصلی یک سازمان و هر نهاد نظارتی خارج از کشور تبدیل‌‌ می‌کند.

هدف از ترازنامه این است که علاوه بر نمایش دارایی و بدهی شرکت، به ذی‌نفعان چشم‌اندازی از وضعیت مالی شرکت نیز ارائه دهد. مهم است که همه سرمایه‌گذاران بدانند چگونه از ترازنامه استفاده، تجزیه‌وتحلیل و مطالعه کنند. ترازنامه بینش یا دلیلی برای سرمایه‌گذاری در سهام ارائه می‌دهد. با بررسی آن می‌توان به ارزیابی توان مالی، نقدینگی و پایداری شرکت پرداخت. تحلیل نسبت‌ها و ساختار مالی ترازنامه به تصمیم‌گیری‌های مهم در مدیریت مالی، سرمایه‌گذاری و ارزیابی ریسک‌ها کمک می‌کند.